ಹೀಗೇ ಬಸ್ಸು, ಅಲ್ಲಲ್ಲೇ ನಿಲ್ದಾಣ, ಹತ್ತಿ ಇಳಿಯುವ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು.. ೧೨೦ ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಬಂದರೂ ಇನ್ನೂ ಆಯಾಸವಾಗದೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಇಳಿದು ಹತ್ತುವ ಪ್ರಯಾಣಿಕರನ್ನೇ ನೋಡುವುದು ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಟೈಂ ಪಾಸು !
ಓಹ್, ಬಸ್ಸು ಖಾಲಿಯಾದಂತಾಯಿತು.. ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಇಳಿದರು. ಎಂತಾ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವು ? ಇಲ್ಲೆಲ್ಲಾದರೂ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಇಳಿದು ಹೋಟೆಲ್ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಬಸ್ಸು ಇನ್ನಷ್ಟು ಪ್ರಯಾಣಿಕರನ್ನು ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿತು.
ಆ ಬಿಳಿಯ ಚೂಡಿದಾರದ ಚಂದದ ಹುಡುಗಿ , ನಗುತ್ತಾ ಬಸ್ಸೇರಿದ ಅವಳ ನಗುವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಬುಟ್ಟಿಯೊಳಗೆ ತುಂಬಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಡಬೇಕೆನ್ನುವಷ್ಟು ಆತುರವಿತ್ತು ಸಾಮೀಪ್ಯಕ್ಕೆ. ಬಸ್ಸಿನ ಚಲನೆಗನುಗುಣವಾಗಿ ಬಾಗುವ ಅವಳು ಬಳ್ಳಿಯೇ ಇರಬೇಕು.. ಆ ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತರೆಷ್ಟು ಚಂದ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವದರೊಳಗೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತ ಈ ಹುಡುಗಿ !
ನಗು ಇರದ ಬಿಗು ಮುಖದ ಇವಳನ್ನು ನೋಡುವುದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಎಂದೆನಿಸಿದರೂ ,ಹಸಿವೆಯನ್ನು ಮಾಯ ಮಾಡಿಸುವ ಇವಳ ಸಾಮೀಪ್ಯ ! ಈ ಸೆಳತಕ್ಕೆ ಬೀಳುವುದು ಎಷ್ಟು ಸುಲಭ ? ಆಗಾಗ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ನಾನಂದುಕೊಂಡಾಗ ಆಗುವ ವಿಲಕ್ಷಣ ಸಂತೋಷ .ಅವಳು ಓದಿದಂತೆ ನಾನು ಓದದಂತೆ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಾಲೆಯಂತೆ ಆ ಪಯಣ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾ ಇತ್ತು . ಎಲ್ಲಾ ಸಿನೆಮಾದ ಕೊನೆಯಂತೆ ಅವಳೂ ನಂತರದ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಇಳಿಯುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು.. ಇಳಿದೂ ಹೋದಳು. ಹೋಗುವಾಗೊಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನ ನೋಡಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು, ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಅವಳು !
ಪುನಃ ಹುಡುಕತೊಡಗಿದೆ ಆ ಬಿಳಿಯ ಚೂಡಿದಾರದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ! ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ?
ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಕಣಗಿಲೆ ಹೂವು ದೂರದ ಚಿನ್ನದ ತಾವರೆಗಿಂತ ಸೊಗಸು !!
sooper
ReplyDeleteಅಚಾನಕ್ ಸಹಾವಾಸಗಳು ಕೊಡುವ ಝಲಕ್ಕೇ ಅಂತದು.
ReplyDeleteಆಕೆಯ ಇರುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಮರೆಯಾಗುವಿಕೆ ನಂತರ ಉಳಿದು ಹೋದ ಆಕೆಯ ಅಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರಣವೇ ಸದಾ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವ ಪುಳಕ!
ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿಗೂ ಸ್ವಾಗತ.